عوامل اجتماعی مؤثر در تعداد فرزندان زنان متأهل شهرستان اهر

با گسترش فرایندهای مدرنیته بسیاری از جنبه­های زندگی ازجمله نگرش خانواده­های ایرانی به فرزندآوری تغییر کرده و کاهش محسوس در میزان باروری، پدیده‌ی شایع درچند دهه‌ی اخیر بوده است. هدف اصلی مقاله شناسایی عوامل اجتماعی مؤثر در تعداد فرزندان زنان متأهل است. بررسی مسئله و کاربست برنامه­های اقتضایی برای جلوگیری از سالخوردگی جمعیت منطقه‌ی شهرستان اهر در سالیان آتی با توجه به پتانسیل­های طبیعی، کشاورزی و صنعتی این منطقه‌ اهمیت مضاعفی دارد. داده­های این پژوهش در بین 760 نفر از زنان متأهل 18 تا 50 ساله‌ی شهرستان اهر که با روش پیمایش و نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند، انجام شده است. یافته­ها نشان می­دهد متوسط تعداد فرزند برای هر یک از زنان 03/2 فرزند است. با کنترل متغیر مدت ازدواج، مدل­های رگرسیون نشان می­دهد که تحصیلات زن، تحصیلات پدر و ترجیح به داشتن فرزند دختر در پایین‌بودن سطح باروری زنان و درمقابل، تعداد برادر و خواهر، خانه­داربودن زنان و انتخاب همسر از سوی والدین در بالا‌بودن سطح باروری زنان مؤثر است. نتیجه آنکه بسترهای اجتماعی سه­گانه‌ی اثرگذار در فرزندآوری عبارت‌اند از ویژگی‌های خانواده‌ی پدری، ویژگی‌های سنی و تحصیلی همسر و ویژگی‌های زنان که با تغییر این بسترها تصمیم به فرزندآوری زوجین از لحاظ تعداد، فاصله‌ی بین موالید و حتی جنس فرزندان نیز تحت تأثیر قرار می­گیرد. نتایج نشان می­دهد، رفتار باروری زنان یک رفتار فرهنگی شکل‌گرفته طی دوره­های زمانی مختلف است و برای بالابردن تعداد فرزندان زنان باید از برنامه­های بلندمدت که دوران کودکی، دوران ازدواج و زمان فعلی زنان را شامل می­شود، استفاده کرد.